Афандӣ кадом вақте, ки ба зануш савол диҳад вай ба ҷойи ҷавоб боз савол медодаст. Ниҳоят тоқати афандӣ тоқ шудасту аз зануш хоҳиш кардай, ки як бор лоақал ба саволаш занаш ҷавоб диҳад, на ин ки ба савол бо савол. Ҳамин тавр афандӣ аз занаш пурсидаст, ки: Занак! Ҳар гоҳе, ки ман ба ту савол диҳам ба ҷойи ҷавоб ту барои чӣ савол медиҳӣ? Занаш дар ҷавоб бошад: Ҳамтумӣ?